Fundacja Rzeszowskiego Ośrodka Archeologicznego

Realizujemy projekty dofinansowane przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego

Internetowa księgarnia FROA

Oferujemy bogaty wybór naszych publikacji, obejmujący szeroki zakres zagadnień z dziedziny archeologii.

Zapraszamy do naszej internetowej księgarni
lub do kontaktu telefonicznego: (17) 872 15 82

Cieszacin Wielki 41, Jankowice 9 oraz Pawłosiów 55. Kompleks osad z epoki neolitu i wczesnej epoki brązu

Publikacja "Cieszacin Wielki 41, Jankowice 9 oraz Pawłosiów 55. Kompleks osad z epoki neolitu i wczesnej epoki brązu" jest projektem realizowanym przy wsparciu Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach programu Dziedzictwo Kulturowe, priorytet 5 – Ochrona dziedzictwa archeologicznego. Projekt realizowany jest poprzez Fundację Rzeszowskiego Ośrodka Archeologicznego przy współpracy Uniwersytetu Rzeszowskiego oraz Uniwersytetu w Ratyzbonie.

Stanowiska, będące przedmiotem publikacji, położone są w Polsce południowo-wschodniej, w granicach województwa podkarpackiego, na południe od miasta Jarosław, w obrębie gmin: Pawłosiów (Cieszacin Wielki stan. 41 i Pawłosiów stan. 55) oraz Chłopice (Jankowice stan. 9).

Stanowisko Jankowice 9 odkryte zostało w 1998 roku przez A. Kostka i W. Poradyłę. W trakcie badań powierzchniowych pozyskano jeden rdzeń krzemienny oraz siedem fragmentów ceramiki. Stanowisko określone zostało jako osada kultury pucharów lejkowatych, a odkryte zabytki przekazano do depozytu Muzeum Narodowego Ziemi Przemyskiej w Przemyślu. Kolejne badania, tym razem o charakterze sondażowym, przeprowadzono w 2008 roku. Kierował nimi prof. dr hab. Sylwester Czopek z ramienia Fundacji Rzeszowskiego Ośrodka Archeologicznego. Pozwoliły one stwierdzić obecność na stanowisku nieruchomych obiektów archeologicznych. W latach 2009-2010, w związku z planowaną budową autostrady A4, zadecydowano o podjęciu ratowniczych badań archeologicznych. Kierował nimi Maciej Dębiec z ramienia Fundacji Rzeszowskiego Ośrodka Archeologicznego. Do badań przeznaczono obszar około 170 arów powierzchni. Obszar ten w trakcie badań został ograniczony do 132,92 ara powierzchni ze względu na zasięg występujących pozostałości archeologicznych. Jednocześnie w grudniu 2009 roku podjęto na stanowisku badania geofizyczne, które wykonał Martin Posselt z Uniwersytetu w Ratyzbonie. Prospekcją objęto obszar stanowiska, który nie kolidował z pasem autostrady, jak i częściowo teren w obrębie pasa autostrady.

Stanowiska Cieszacin Wielki 41 i Pawłosiów 55 odkryto pod koniec 2010 roku w trakcie nadzorów archeologicznych nad pracami budowlanymi autostrady A4. W obu przypadkach zarejestrowano na powierzchni zarysy obiektów archeologicznych oraz zebrano nieliczny materiał ceramiczny, który uznano jako neolityczny. W Cieszacinie obszar do badań określono na 30 arów. Ratowniczymi badaniami wykopaliskowymi kierował Maciej Dębiec. Dla stanowiska w Pawłosiowie obszar do badań określono na 30 arów. Jednak ze względu na zniszczenia związane z budową drogi, podjęte w 2010 roku wykopaliska objęły tylko 20 arów. Obiekty archeologiczne kontynuowały się jednak w kierunku północno-zachodnim, dlatego też na początku 2011 roku podjęto kolejne badania wykopaliskowe, które objęły obszar 23 arów. Badaniami wykopaliskowymi kierował Maciej Dębiec i Wojciech Pasterkiewicz.

Publikacja dostępna jest w naszej księgarni.