Realizujemy projekty dofinansowane przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego
Internetowa księgarnia FROA
Oferujemy bogaty wybór naszych publikacji, obejmujący szeroki zakres zagadnień z dziedziny archeologii.
Zapraszamy do naszej internetowej księgarni
lub do kontaktu telefonicznego: (17) 872 15 82
Zamiechów 18
Zamiechów, stan. 18 – wielokulturowe stanowisko na Przedgórzu Rzeszowskim
Celem realizacji zadania jest szerokie udostepnienie wyników badań prowadzonych na stanowisku nr 18 w Zamiechowie, pow. jarosławski. Efektem końcowym zadania będzie publikacja książkowa wydana w serii Via Archaeologica Ressoviensia
Stanowisko, badane w 2009 i 2010 roku, ujawniło interesujący materiał zabytkowy, który pozwolił na wyróżnienie 6 zasadniczych horyzontów chronologicznych. Jednocześnie zbadana powierzchnia stanowiska – nieco ponad 3 hektary – w połączeniu z rozplanowaniem obiektów i ogólnymi obserwacjami geomorfologicznymi pozwala na wniosek, że możemy w tym przypadku mówić o jego prawie całkowitym zbadaniu. Południowy i południowo-wschodni skraj to obszar nisko położony, w pobliżu cieku wodnego, a więc niejako naturalna granica stanowiska. W części zachodniej, a także w pewnym zakresie we wschodniej, odkryte obiekty występują tylko śladowo, wyraźnie wskazując, że i w tych sektorach mamy skraj stanowiska. Z niewielką kontynuacją obiektów i materiałów ruchomych należy się tylko liczyć w części na północ od zbadanego pasa autostrady A4.
Wydzielone horyzonty to:
I – neolit: nieliczne materiały stwierdzono w pojedynczych przypadkach na złożu wtórnym lub w warstwie akumulacyjnej. Ich rozmieszczenie pokazuje układ przypadkowy.
II - wczesna epoka brązu: 5 obiektów (trapezoewatych) oraz 6 dalszych, w których materiał kultury mierzanowickiej (z jej wczesnej fazy) wystąpił na złożu wtórnym. W przestrzeni stanowiska są one rozmieszczone w południowej i wschodniej części stanowiska, oddając ukształtowanie powierzchni na stoku cypla i wykazując „układ osiowy”, ulokowany w obrębie załamania wschodniej krawędzi cypla wysoczyznowego, na którym znajduje się stanowisko.
III - tarnobrzeska kultura łużycka z późnej epoki brązu i wczesnej epoki żelaza jest jednostką, która pozostawiła najliczniejsze ślady na stanowisku: 196 obiektów wziemnych. Czas funkcjonowania osady tarnobrzeskiej określono w przedziale około 400 lat (dwa horyzonty osadnicze odpowiadające V okresowi epoki brązu i początkowi wczesnej epoki żelaza oraz młodszej części okresu halsztackiego.
IV - okres rzymski jest na stanowisku reprezentowane przez trzy horyzonty chronologiczno-funkcjonalne: ślady osady, której chronologię można zawęzić do fazy B2, zapewne jej młodszego odcinka; nieliczne groby szkieletowe (które nie tworzą wartego układu przestrzennego), datowane na fazę B2b; osada z młodszej fazy okresu późnorzymskiego lub nawet okres wędrówek ludów.
V - najstarsza faza wczesnego średniowiecza: 6 chat – pozostałości po czworokątnych półziemiankach, odnoszonych do horyzontu wczesnosłowiańskiego.
VI - okres nowożytny (koniec XVIII wieku, a najpewniej na XIX wiek): zwarta przestrzennie grupa obiektów (najbardziej wiarygodna interpretacja to pozostałości zagrody wraz z drogą wiodącą do niej), położonych w centralnej partii stanowiska.
Przygotowywane opracowanie będzie dziełem zbiorowym pod redakcją prof. dra hab. Sylwestra Czopka, pracownika naukowego Instytutu Archeologii Uniwersytetu Rzeszowskiego.
Pozostali członkowie zespołu to:
Dr Joanna PodgórskaCzopek
Dr Jarosław Bronowicki
Dr hab. Andrzej Pelisiak
Prof. dr hab. Marek Krąpiec
Dr Joanna Trąbska
Dr hab. inż. Daniel Makowiecki
Mgr Tomasz Koczorski
Mgr Barbara Jachym
Projekt realizowany jest przy wsparciu Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Narodowego Instytutu Dziedzictwa
